زارعت و تولید گیاهان تراریخته از سال 1375 در دنیا شروع شده و با رشد حدود 10 درصد در سال به سرعت در حال توسعه است. در سال 1381 حدود 60 میلیون هکتار از اراضی زراعی در 16 کشور جهان به کشت گیاهان تراریخته شامل ذرت ، سویا، پنبه و کلزا اختصاص یافت. از کل سطح کشت تراریخته در دنیا 66 درصد آن در کشور آمریکا است و در بین نه کشور در حال توسعه، آرژانتین 80 درصد سطح کشت گیاهان تراریخته را به خود اختصاص داده است. ضمنا 99 درصد گیاهان تراریخته موجود، ارقام مقاوم به علف کش یا مقاوم به حشرات می باشند. در حالی که تولید محصولات زراعی تراریخته در دنیا در حال افزایش  می باشد در برخی کشورها از جمله انگلستان مخالفت هایی در بین مجامع علمی و افکار عمومی با زراعت و تولید گیاهان تراریخته وجود دارد. ولی محققین و کارشناسان کشاورزی در حال بررسی و مطالعه جنبه های مختلف احتمال بروز خطرات ناشی از تولید گیاهان تراریخته هستند. به طوری که در سال 1379 در انگلستان در سطح 15 مزرعه تحقیقاتی در خصوص چغندرقند تراریخته مقاوم به علف کش عمومی  گلیفوسیت (رانداپ) بررسی های زراعی- اکولوژیکی انجام شد.

به منظور بررسی نقش مالچ و علف کش بر کنترل علف های هرز در چغندرقند، آزمایشی در قالب طرح اسپلیت پلات ساده در زمان در سه تکرار در مزرعه نمونه آستان قدس رضوی مشهد در سال زراعی 1391 به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل: 1- مالچ پلاستیک روشن، 2 - مالچ ورق متالایزر، 3- دز توصیه شده علف کش (دس مدیفام چهار لیتر در هکتار در ترکیب با هالوکسی فوپ-آر-متیل یک لیتر در هکتار)، 4- نصف دز توصیه شده علف کش (دس مدیفام دو لیتر در هکتار در ترکیب با 0.5 لیتر هالوکسی فوپ-آر-متیل در هکتار)، 5- ترکیب مالچ پلاستیک روشن و دز توصیه شده، 6- ترکیب مالچ پلاستیک روشن و نصف دز توصیه شده، 7- ترکیب ورق متالایزر و دز توصیه شده، 8- مالچ ورق متالایزر و نصف دز توصیه شده، 9- شاهد با علف هرز و 10- وجین کامل بودند. نتایج نشان داد تیمارهای مالچ ورق متالایزر و پلاستیک روشن و ترکیب آنها با دز توصیه شده و نصف دز توصیه شده علف کش به خوبی صفات تعداد و وزن خشک علف هرز را به ترتیب از 40 و 60 روز پس از کاشت کاهش و وزن خشک چغندرقند از 60 روز پس از کاشت افزایش دادند. این تاثیر موجب افزایش عملکرد ریشه چغندرقند شد به طوری که در مواردی اثرات آن شبیه اثر تیمار وجین کامل بود. در مجموع با در نظرگرفتن دو عامل هزینه و اعمال کمترین خسارت بر محیط زیست، کاربرد مالچ ورق متالایزر و یا ترکیب آن با دز توصیه شده علف کش که کاربرد علف کش را محدود بر روی ردیف کاشت می نماید در شرایط این تحقیق بهترین تیمار بود.

به منظور بررسی تاثیر زمان تهیه بستر بذر و شیوه مدیریت علف های هرز بر عملکرد کمی و کیفی چغندرقند آزمایشی در سال زراعی 1389-1388 در شهرستان کنگاور به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. عامل اصلی زمان تهیه بستر (A) دارای سه سطح (a1-تهیه بستر بذر و ایجاد جوی و پشته به طور کامل در پاییز به همراه کاشت گیاه پوششی جو، a2-تهیه بستر بذر و ایجاد جوی و پشته به طور کامل در پاییز بدون کشت جو a3-تهیه بستر بذر و ایجاد جوی و پشته به طور کامل در بهار) بود. عامل فرعی روش مدیریت علف های هرز (B) نیز دارای سه سطح (b1-کنترل علف های هرز به-روش وجین دستی در دو مرحله + دو مرحله کنترل شیمیایی، b2-کنترل علف های هرز به روش شیمیایی شامل سه مرحله استفاده از علف کش ها و b3-عدم کنترل علف های هرز (شاهد با علف هرز) بود. نتایج نشان داد زیست توده علف های هرز به طور معنی داری تحت تاثیر روش تهیه بستر بذر قرار گرفت و میانگین زیست توده علف های هرز مزرعه پیش از کاشت چغندرقند، در تیمار تهیه بستر بذر در بهار حدود دو برابر تیمار تهیه بستر در پاییز بود. روش تهیه بستر بذر به طور کامل در پاییزه همراه با جو باعث کاهش 28 درصدی وزن علف های هرز مزرعه و در نتیجه موجب افزایش 16 درصدی عملکرد ریشه چغندرقند گردید. روش کنترل تلفیقی علف های هرز (85 درصد) موفق تر از شیوه کنترل شیمیایی (70 درصد) آنها بود. نتایج تجزیه واریانس عملکرد کمی و کیفی چغندرقند نشان داد اثر زمان تهیه بستر بذر بر عملکرد ریشه در سطح یک درصد معنی دار بود. بیشترین عملکرد ریشه چغندرقند در تیمار بستر پاییزه بدون جو (64 تن در هکتار) و تیمار بستر بهاره کمترین عملکرد ریشه (54 تن در هکتار) را تولید نمود. اثر روش مدیریت علف هرز نیز باعث معنی دار (P<0. 01) شدن عملکرد ریشه، عملکرد شکر و شکر سفید گردید. تیمار کنترل تلفیقی دارای بیشترین عملکرد ریشه (73 تن در هکتار) و تیمار شاهد با علف هرز دارای کمترین عملکرد ریشه (35 تن در هکتار) بود. تیمار کنترل شیمیایی با عملکرد ریشه (71 تن در هکتار) نیز با تیمار کنترل تلفیقی در یک گروه آماری قرار داشت. بنابراین با تهیه بستر بذر به طور کامل در پاییز و کشت چغندرقند در اولین فرصت ممکن در بهار و با اعمال مدیریت مناسب جهت کنترل علف های هرز عملکرد کمی و کیفی چغندرقند افزایش می یابد. با این روش ضمن کاهش تلفات رطوبت ذخیره شده در خاک به دلیل عدم انجام خاک ورزی برای تهیه بستر در بهار، امکان کاشت زودتر چغندرقند نیز فراهم می گردد.

به منظور ارزیابی تاثیر مدیریت برخی مولفه ها و عوامل طبیعی در کنترل علف های هرز مزارع چغندرقند، این آزمایش در دو سال زراعی 1380 و 1383 در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد دزفول اجرا گردید. عامل تاریخ کاشت در دو سطح در کرت اصلی (25 شهریور و 20 مهر) و عامل کاربرد کولتیواتور در پنج سطح شامل (یک بار کولتیواتور شمشیری در مرحله 6-4 برگی، دو بار کولتیواتور به ترتیب در مراحل 6-4 و 8-6 برگی، یکبار کولتیواتور در مرحله 6-4 برگی همراه با وجین دستی و شاهد با و بدون علف هرز) در کرتچه ها در قالب طرح کرت های یکبار خرد شده در چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفت. تعداد و وزن تر علف های هرز پس از اعمال تیمارهای کولتیواتور و هم چنین عملکرد کمی و کیفی چغندرقند اندازه گیری شد. نتایج سال اول نشان داد که تاریخ کاشت تاثیر معنی داری بر خصوصیات چغندرقند و تعداد و وزن تر علف های هرز نداشت، در حالی که تیمارهای کاربرد کولتیواتور روی عملکرد کمی و کیفی چغندرقند، تعداد و وزن تر علف های هرز تاثیر معنی داری داشت. در سال دوم نیز تاریخ کاشت تاثیر معنی داری بر عملکرد ریشه، شکر و درصد قند نداشت و تیمارهای کولتیواتور تنها از نظر عملکرد ریشه و شکر با یکدیگر اختلاف معنی دار نشان دادند. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که بین سال های آزمایش از نظر خصوصیات کمی و کیفی چغندرقند، تعداد و وزن تر علف های هرز تفاوت معنی داری وجود داشت، در حالی که تاریخ کاشت فقط پتاسیم و نیتروژن مضره را به صورت معنی دار تحت تاثیر قرار داد و تیمارهای کولتیواتور تنها خصوصیات کمی چغندرقند و تعداد و وزن تر علف های هرز را به صورت معنی داری تغییر داد.

این آزمایش بمنظور بررسی تاثیر مدیریت تلفیقی علف های هرز بر پویایی بانک بذر چغندرقند (Beta vulgaris L.) طی سال های 87-1385 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. تیمارهای مورد بررسی شامل دیسک+ علف کش فن مدیفام، دیسک+ علف کش فن مدیفام+ تناوب، دیسک+ کوالتیواسیون بین ردیف، دیسک+ کوالتیواسیون بین ردیف+ تناوب، علف کش متامیترون+ علف کش فن مدیفام، علف کش متامیترون+ علف کش فن مدیفام+ تناوب، علف کش متامیترون+ کولتیواسیون بین ردیف، علف کش متامیترون+ کولتیواسیون بین ردیف+ تناوب و شاهد (عدم کنترل علف های هرز) بود. تمامی عملیات کاشت، داشت و برداشت چغندرقند طبق عرف منطقه انجام شد. نمونه برداری از جمعیت بانک بذر به روش خوشه ای و در دو عمق 10-0 و 20-10 سانتی متر در دو مرحله (قبل از کاشت و قبل از برداشت چغندرقند) انجام گرفت. در سال اول آزمایش بیشترین تراکم بذر علف های هرز در تیمار شاهد (383.8 بذر در کیلوگرم خاک) و کمترین آن در تیمار وجین+ فن مدیفام (52.5 بذر در کیلوگرم خاک) دیده شد. در سال دوم آزمایش، بیشترین تراکم بذر علف هرز بعد از شاهد (1080 بذر در کیلوگرم خاک) در تیمار متامیترون+ فن مدیفام با 941.2 بذر در کیلوگرم خاک مشاهده شد. کمترین تراکم بذر نیز در تیمار وجین 319 بذر در کیلوگرم خاک دیده شد. در هر دو سال آزمایش تراکم علف های هرز در عمق 10-0 بیش از عمق 20-10 سانتی متر بود. در سال زراعی اول تراکم بذور در مرحله دوم 2.2 برابر مرحله اول و در سال زراعی دوم تراکم بذور در مرحله دوم 1.7 برابر مرحله اول بود. در هر دو سال آزمایش، همبستگی معنی داری بین ذخیره بانک بذر در ابتدا و انتهای فصل رشد وجود داشت (به ترتیب در سال اول و دوم، R2=0.76 و (R2=0.65 همچنین بین ذخیره بانک بذر سال اول و دوم آزمایش (R2=0.71) و فراوانی بانک بذر و فراوانی گیاهچه  (R2=0.77)نیز همبستگی بالایی وجود داشت.

به منظور بررسی اثر روش های مختلف مدیریت علف های هرز در چغندرقند، آزمایشی در دو سال زراعی 85-84 و 86-85 در منطقه مشهد، انجام شد. هر آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با سه تکرار انجام شد. تیمارهای مورد بررسی شامل: علف کش گلتکس +علف کش بتانال، علف کش  گلتکس+کولتیواسیون، دیسک+علف کش بتانال، دیسک+کولتیواسیون، گیاه پوششی+علف کش بتانال، گیاه پوششی+کولتیواسیون، علف کش  بتانال+وجین و در نهایت تیمار وجین کامل بود. نمونه برداری از جمعیت علف های هرز در سه مرحله، ابتدای فصل رشد، بعد از بعد از اعمال مدیریت و در انتهای فصل رشد انجام شد. در آزمایش سال اول و دوم، در بین تیمارهای مدیریتی در مرحله اول نمونه برداری، تراکم علف های هرز در تیمارهای گیاه پوششی و دیسک نسبت به دیگر تیمارها کمتر بود. اما در مرحله دوم نمونه برداری در آزمایش اول تیمار وجین کامل و دیسک+کولتیواسیون به ترتیب با 5/21 و 6/26 بوته در مترمربع و در ازمایش دوم تیمار وجین کامل و تیمار علف کش بتانال+وجین به ترتیب با 14 و 8/17 بوته در مترمربع کمترین تراکم علف هرز را داشتند. در آزمایش دوم حداقل و حداکثر عملکرد چغندرقند در تیمارهای گیاه پوششی+علف کش بتانال و وجین کامل به ترتیب با 43 و 104 تن در هکتار در مقایسه با تیمار شاهد با 3500 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. حداکثر عیار قند (19.35 درصد) در تیمار علف کش بتانال+کولتیواسیون و حداقل عیار قند (88/14درصد) در تیمار وجین مشاهده شد. البته حداکثر عملکرد قند در تیمار وجین+علف کش بتانال (85/17در هکتار) و حداقل آن در تیمار گیاه پوششی+بتانال (5/7 تن در هکتار) بدست آمد.

این آزمایش به منظور تعیین بهترین روش کنترل تلفیقی علف های هرز پهن برگ و کاهش مصرف علفکش ها در زراعت چغندرقند طی دو سال زراعی 1381-82 و 1382-83، در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد دزفول و ایستگاه تحقیقات کشاورزی بروجرد اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده نواری در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. کلتیواسیون به عنوان عامل عمودی در سه سطح، شامل کاربرد کلتیواتورهای بیلچه ای و شمشیری در مرحله 6-8 برگی چغندرقند و تکرار آن یک ماه بعد و بدون انجام کلتیواسیون بود. کاربرد علفکش به عنوان عامل افقی در هشت سطح، شامل کاربرد علفکش های کلریدازون (پیرامین) + فن مدیفام (بتانال) به ترتیب در مقادیر 2.4+0.63 و 3.2+0.78 کیلوگرم ماده موثر در هکتار، مخلوط فن مدیفام+دس مدیفام+اتوفومسیت (بتانال پروگرس آ-ام) به میزان 0.54 و 0.72 کیلوگرم ماده موثر در هکتار در مرحله 4-6 برگی چغندرقند، تریفلوسولفورون (سافاری) به میزان 10 و 15 گرم ماده موثر در هکتار در مرحله کوتیلدونی تا دو برگی چغندرقند و شاهدهای با و بدون علف هرز بود. نتایج نشان داد در سال 1381، در صفی آباد دزفول و بروجرد کاربرد تیمارهای کلریدازون + فن مدیفام به ترتیب به میزان 2.4+0.62 و 3.2+0.78 کیلوگرم ماده موثر در هکتار تیمارهای موثر در کنترل علف های هرز بودند و بعد از شاهد بدون علف هرز بیشترین میزان عملکرد ریشه چغندرقند را داشتند. در سال 1382، در صفی آباد دزفول کاربرد بتانال پروگرس آ-ام به میزان 0.72 کیلوگرم ماده موثر در هکتار تیماری موثر در کنترل علف های هرز بود، اما در بروجرد تفاوت آماری بین تیمارهای علفکش و شاهد با علف هرز مشاهده نشد. تیمارهای کاربرد کلریدازون + فن مدیفام به ترتیب به میزان 2.4+0.62 کیلوگرم ماده موثر در هکتار و تریفلوسولفورون به میزان 10 گرم ماده موثر در هکتار به ترتیب در مناطق صفی آباد دزفول و بروجرد بعد از تیمار شاهد بدون علف هرز بیشترین عملکرد ریشه چغندرقند را داشتند. به طور کلی، کاربرد کلتیواتورهای بیلچه ای و شمشیری در مقایسه با تیمار بدون کلتیواسیون به ترتیب به میزان 11 و 27 درصد باعث افزایش عملکرد ریشه چغندرقند شد.

از مشکل سازترین علف های هرز زراعت چغندرقند در شهرستان الشتر استان لرستان علف هرز عروسک پشت پرده یکساله می باشد. به منظور کنترل شیمیایی این علف هرز و نحوه اثر علف کش ها تحت شرایط گلخانه ای با استفاده از علف کش های خاک کاربرد تریفلورالین، اتال فلورالین و کلریدازون طرحی به صورت طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در سال 1386 در دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران واقع در کرج انجام گرفت. همچنین روش های پیش بینی مدیریت زراعی این علف هرز در مزرعه گندم مورد بحث قرار گرفته اند. مطالعات نشان داد که علف کش خاک کاربرد کلریدازون مانع جوانه زنی بیش از 50 درصد بذور این علف هرز شد و با تیمار شاهد (بدون علف کش) تفاوت معنی در سطح 5 درصد داشت. تیمارهای علف کشی تریفلورالین و اتال فلورالین و مخلوط این دو از لحاظ آماری تفاوتی با شاهد از نظر درصد سبز شدن نشان ندادند. ولی سه هفته بعد از تیمار، تمام گیاهچه های این علف هرز به جز تیمار شاهد از بین رفتند. همچنین مشخص شد تمام این علف کش ها مانع توسعه ریشه چه این علف هرز شده اند. مطالعات رشد و تراکم این علف هرز در مزرعه گندم نشان داد که کشت گندم می تواند در کاهش تراکم و رشد این علف هرز بسیار موثر باشد.